Türkiye'de Sağlık Personelinin Son Durumu;

''Son Hemşire istifa ettiğinde,

Son ATT özele geçtiğinde,

Son Doktor yurt dışına gittiğinde

Çomar Adam, sağlık personelinin dövülebilen bir şey olmadığını anlayacak!''

''Bir Türk Atasözü''

Geçenlerde Twitter da dolaşırken bir doktor bey paylaşmıştı bu yazıyı. Oradan aynen alıntı yaptım. Sanırım ülkemizdeki sağlık sektörünü tamamen özetlemiş. İşin kötü tarafı bunu bir doktorumuzun paylaşmış olması. Bir doktorun yetişip meyve vermesi için, bir devletin o insana en az 30 yıl yatırım yapması gerekiyor. Tam meyve toplamaya başlayacakken nasıl oluyorsa toplumumuz birden ağacı taşlamaya başlıyor. ''Meyve veren ağaç taşlanır'' sözünü sanırım uygulamaya çok hızlı başlıyoruz. Oysaki o meyveler rahat bir şekilde de toplanabilir ; dallarına dokunarak, incitmeden , kırmadan... Ama insanımız bu eğitim düzeyiyle bunu anlayacak kapasitede değil sanırım. Bu yüzden hergün haberlerde bir hastanede şiddet yaşanıyor, bir doktor dövülüyor, bir hemşire tartaklanıyor, bir paramedik gittiği vakada hasta yakınları tarafından darp ediliyor. Toplumumuzun oturup bir düşünmesi gerekiyor '' neden bir doktorumuzu bu paylaşımı yapmak zorunda bırakıyoruz.'' Yada neden 8 - 10 bin doktorumuz almanca kurslarında, yada neden bütün hemşirelerimiz devlet memurluğundan istifa edip yurtdışında çalışmayı düşünüyor , bunu neden göze alabiliyor, 4 yıl eğitim almış , lisansını tamamlamış, devlet memuru olmuş bir hemşire neden bir maceraya atılır, yabancı bir memleket , yabancı bir kültür, aileden uzak , vatanından uzak bu yerlerde çalışmayı neden göze alır acaba?

İşim gereği yıllardır sağlıkçı , hemşire ve doktorlar ile çalışmaktayım. Bu soruların cevabını inanın ki her gün saatlerce dinliyorum. Yeter ki konuyu aç , herkes bin bir dert yüklü, yarayı deşmeye gör, gerisi akıp geliyor zaten. Her türlü rahatsızlık mevcut ; yoğun çalışma saatlerinden, hastaların davranışlarından, emeği karşılamayan düşük maaşlardan, gelecek kaygısından, sömürülmekten, adaletsizlikten ve daha nice nedenlerden rahatsız sağlıkçılarımız. Bir ülkenin can damarları , görevi yaşatmak olan insanlar yaşayamamaktan şikayetçiler. Haklılar...

Sonuç olarak ülkemizin değerleri , çok değerli beyinleri , genç iş gücü ,yetişmiş kalifiye elemanları tam okul bitti ,hayatımızı yoluna koyalım derken birde bakıyorlar ki; tıp öğrencisi TUS mu yoksa Almanca mı diye , hemşireler devlet memurluğu mu yoksa Almanya mı, lise mezunları ise vatan mı yoksa gurbet mi diye düşünmeye başlamışlar...

''Coğrafya kaderdir '' demiş İbn-i Haldun . Buna ek olarak diyorum ki ; eğer kaderini değiştirmek istiyorsan Coğrafyanı değiştireceksin. Hiç kimse bize verilen şu kısacık ömrü daha güzel huzurlu yaşamak varken sıkıntılar içinde cedelleşerek geçirmek istemez ve sağlıkçılarımız da bunu deniyorlar . Bir nebze insan gibi yaşayacağımız bir yer var mıdır diye bir arayış içindeler. Geleceklerini düşünmeleri , çocuklarını ve onların eğitimlerini ve geleceklerini de düşünmek zorundalar. Bu yüzden bütün sağlık personelimiz çığ gibi ülkeden ayrılmanın yollarını arıyorlar. Bunun içinde ilk iş olarak 1 yıllık bir almanca eğitimi ile uğraşıyorlar. Neredeyse her gün en az 100 tane hemşire ,doktor yada sağlıkçıyla telefon görüşmesi yapıyorum . İnsanlara bir yol , bir çıkış noktası vermeye çalışıyorum. Ne yapmaları gerektiğini ayrıntılı bir şekilde anlatmaya çalışıyorum. Bazen günümün yarısı telefonda geçiyor inanın...her ders sonunda telefonumda en az 15 cevapsız arama oluyor. Durumun vahameti çok daha büyük aslında ama anlatmanın şimdilik doğru olduğunu düşünmüyorum . Sadece üzülmekle yetiniyorum , ama diğer taraftan da her giden hemşiremizin hayat yoluna bir virgül , bir imza bırakmış olduğum içinde seviniyorum. Onların sevinçlerini görmek , bir şeyi başarmalarına vesile olmak bizi ayrıca mutlu ediyor.

Sanırım bu durum bir süre daha böyle devam edecek ; hemşire ve doktorlarımız almanca kurslarında plansız programsız telef olmaya devam edecekler, turist rehberleri yada almancı arkadaşlarımız almanca öğretiyorum diye sağlıkçıların zaten az olan motivasyonunu dibe indirecek, ama azmeden ,çabalayan uğraşan birkaç sağlıkçı kendini Almanya'ya yani kurtarılmış bölgeye atabileceklerdir.

Not : Gelecek yazımda Almanca nasıl öğrenilir , nasıl bir kurs alınmalı , zaman kaybına uğramamak ve seri şekilde devam etmek için neler yapılmalı ; bunları anlatmaya çalışacağım.

Aydın Temiz

"Die aktuelle Lage des medizinischen Personals in der Türkei"

Wenn die letzte Krankenschwester gekündigt hat,

wenn der letzte Notfallsanitäter in den privaten Sektor gewechselt ist,

wenn der letzte Arzt ins Ausland gegangen ist –

wird der primitive Mensch begreifen,dass medizinisches Personal keine Prügelobjekte sind!“

— Ein türkisches Sprichwort

Neulich bin ich beim Scrollen auf Twitter über diesen Beitrag eines Arztes gestolpert. Ich habe ihn wortwörtlich übernommen. Es scheint, als fasse er das türkische Gesundheitssystem vollständig zusammen. Das Tragische daran ist, dass dieser Beitrag von einem Arzt stammt. Um einen Arzt „reifen“ zu lassen, muss der Staat mindestens 30 Jahre in diese Person investieren. Und gerade wenn man die Früchte dieser Investition zu ernten beginnt, fängt unsere Gesellschaft an, den Baum zu bewerfen. Offenbar wenden wir das Sprichwort „Ein Baum, der Früchte trägt, wird mit Steinen beworfen“ in der Praxis viel zu schnell an. Dabei könnten diese Früchte auch behutsam gepflückt werden – ohne zu verletzen, ohne zu zerstören. Aber ich glaube, unser Bildungsniveau reicht leider nicht aus, um das zu verstehen.

Deshalb sehen wir täglich in den Nachrichten:Ein Arzt wird verprügelt.Eine Krankenschwester wird beschimpft.Ein Sanitäter wird von Angehörigen am Einsatzort angegriffen.

Unsere Gesellschaft sollte sich ernsthaft fragen:Warum zwingen wir einen Arzt dazu, so etwas öffentlich zu posten?

Oder warum lernen 8.000–10.000 Ärztinnen und Ärzte derzeit Deutsch?Warum kündigen unsere Pflegekräfte massenhaft ihren Staatsdienst und denken darüber nach, im Ausland zu arbeiten?Warum geht jemand, der vier Jahre studiert hat, sein Examen abgelegt hat und verbeamtet ist, dieses Risiko ein?Warum begibt sich eine Pflegekraft freiwillig in ein unbekanntes Land, in eine fremde Kultur – fernab von Familie und Heimat?

Ich arbeite seit Jahren mit medizinischem Fachpersonal, mit Ärzt:innen und Pflegekräften. Ich höre täglich stundenlang ihre Geschichten. Jeder, dem man die Möglichkeit gibt zu reden, hat viel auf dem Herzen.Sie klagen über:

• Überlastung

• Respektloses Verhalten der Patienten

• Niedrige Löhne, die ihrer Leistung nicht gerecht werden

• Zukunftsängste

• Ausbeutung

• Ungerechtigkeit

Menschen, deren Beruf es ist, Leben zu retten, kämpfen selbst darum, leben zu können. Und sie haben Recht!

Am Ende stellt sich heraus:Die besten Köpfe, die jungen, qualifizierten Fachkräfte unseres Landes –genau in dem Moment, wo das Leben beginnen soll,stehen sie vor der Frage:

• Medizin oder Deutschkurs?

• Staatsdienst oder Deutschland?

• Heimat oder Auswanderung?

Wie Ibn Khaldun sagte:„Die Geografie ist das Schicksal.“

Ich füge hinzu:Wenn du dein Schicksal ändern willst, musst du deine Geografie ändern.

Keiner will das kurze Leben, das uns gegeben wurde, unter ständigem Druck und Stress verbringen.Unsere medizinischen Fachkräfte suchen nach einem Ort, an dem sie würdevoll leben können.Sie denken an ihre Zukunft, die Zukunft ihrer Kinder, ihre Ausbildung – sie sind gezwungen, zu planen.Und genau deshalb suchen so viele nach einem Ausweg.

Für viele beginnt dieser Weg mit einem einjährigen Deutschkurs.

Ich führe fast täglich Gespräche mit mindestens 100 Pflegekräften, Ärzt:innen oder medizinischem Personal. Ich versuche, ihnen Orientierung zu geben, ihnen einen Weg zu zeigen. Ich erkläre alles Schritt für Schritt.Manchmal verbringe ich den halben Tag am Telefon. Nach jedem Unterricht habe ich mindestens 15 verpasste Anrufe.

Die Situation ist in Wahrheit noch viel dramatischer, aber ich denke, es ist noch nicht an der Zeit, alles auszusprechen.Ich bin traurig, ja –aber gleichzeitig auch glücklich, weil ich mit jeder Pflegekraft, die ihren Weg geht, ein kleines Zeichen, ein Komma auf ihrem Lebensweg hinterlassen darf. Es macht uns glücklich zu sehen, wie sie es schaffen, wie sie sich freuen.

Ich denke, dieser Zustand wird noch eine Weile so weitergehen.Unsere Pflegekräfte und Ärzt:innen werden weiterhin ohne Plan und Struktur Deutsch lernen,Touristenführer oder „Deutschsprachige Freunde“ werden ihnen unter dem Vorwand, „Deutschunterricht“ zu geben, ihre ohnehin geringe Motivation rauben.Doch einige wenige werden es schaffen –sie werden Deutschland erreichen – das befreite Gebiet.

Hinweis:In meinem nächsten Beitrag erkläre ich,

• wie man effektiv Deutsch lernt,

• welche Art von Kursen sinnvoll sind,

• wie man Zeitverluste vermeidet

• und wie man den Prozess effizient gestaltet.